Polymetaal

PIGMENTEN

Elk pigment heeft spedfieke kenmerken die bepalen hoe de kleur eruiteindelijk uitziet. De herkomst van pigmenten verschilt: mineraal of organisch, natuurlijk of synthetisch. Tegenwoordig zijn de meeste pigmenten synthetisch van oorsprong (95%). In de 19e eeuw werden synthetische minerale pigmenten gemaakt. Synthetische organische pigmenten stammen uit de petrochemische industrie van de 20e eeuw.

Kleurenclassificatie

Elk pigment kan worden geïdentificeerd aan de hand van het internationale systeem dat de pigmenten indeelt naar type: de Color Index of Kleurenindex.

Na deze letters volgt een nummer dat overeenkomt met de volgorde waarin de verschillende pigmenten werden ontdekt. Hoe hoger het nummer hoe recenter het pigment is ontdekt.

EIGENSCHAPPEN

De pigmenten in Charbonnel kleuren geven bij chemische ana!yse het volgende beeld:

GELEN EN ORANJES. Alle gelen uit het Charbonnel assortiment zijn gemaakt met azo pigmenten. Dit zijn organische pigmenten waarvan het oudste uit het begin van de vorige eeuw stamt. De pigmenten hebben een middelmatige kleurkracht en een goede kleuring. Ze zijn vrij transparant en chemisch stabiel.

RODEN. De roden zijn vervaardigd met azo en quinacridone pigmenten gebruikt. De azo pigmenten zijn hierboven beschreven (zie gelen) .Quinacridones zijn erg krachtig en diep van toon en uitermate lichtecht. Ze zijn erg transparant.

VIOLETTEN. Dit zijn dioxazine pigmenten, die dezelfde kenmerken hebben als quinacridones. Ze zijn erg krachtig, diep van kleurtoon en uitstekend lichtecht.

BLAUWEN. De meeste blauwen zijn phthalocyanine pigmenten, behalve ultramarijn (een combinatie van aluminium en silicaat) en Pruissisch blauw (een ijzerverbinding). De laatste twee kleuren hebben een geringe dek- en kleurkracht. Ze zijn echter zeer goed lichtecht en laten zich goed mengen met alle andere pigmenten. Phthalocyanine pigmenten geven een sterke kleuring en zijn transparant en erg stabiel.

GROENEN. Deze pigmenten hebben eveneens phthalocyanine als basis. Ze zijn transparant met een goede kleurkracht en een uitstekende stabiliteit

AARDPIGMENTEN. Dit zijn synthetische pigmenten, natuurlijke oxiden of ijzerverbindingen. De oxiden zijn natuurlijke aardkleuren die gewassen en geklaard zijn. In tegenstelling tot azo pigmenten zijn het doffe aardkleuren. Ze zijn geschikt voor het maken van donkerder mengkleuren en een mooi scala bruinen en grijzen. Het zijn halfdekkende pigmenten. Ze hebben korte droogtijden en een verbeterde korrelgrootte.

In het Charbonnel assortimerit is alleen Raw Sepia gemaakt met natuurlijk ijzer: Synthetische oxiden hebben dezelfde eigenschappen als natuurlijke, maar niet hun nadelen. Ze zijn levendiger; minder korrelig en drogen sneller: Ze zijn eveneens halfdekkend.

ZWARTEN. De zwarte inkten zijn gemaakt met ivoorzwart en carbonzwart (koolzwart) .Ivoorzwart is blauwachtig en dekkend en heeft een tamelijk lange droogtijd. Carbonzwart is krachtiger en heeft een kortere droogtijd dan ivoorzwart. In welke verhouding de twee soorten worden gebruikt, is afhankelijk van het soort zwart. Niet alleen de kleur; maar ook de viscositeit van de zwarten verschilt. Ze worden gemaakt met lijnolie met een zeer hoge viscositeit (200 poise), lijnolie met een middelmatige viscositeit (30 poise) en kleurloze lijnolie met een lage viscositeit. De verhouding van de drie soorten olie bij de bereiding bepaalt de viscositeit van elk type zwart. Daarnaast speelt de verhouding tussen pigmentgehalte en olie een belangrijke rol voor de viscositeit en de diepte van het zwart.

WITTEN. Deze worden gemaakt met zinkwit en titaniumwit. Titaniumwit is erg krachtig en dekt heelgoed. Zinkwit is minder dekkend en minder krachtig en heeft de neiging om staal ietwat te doen verkleuren. De witten hebben dezelfde viscositeit als gekleurde Charbonnel inkten

METALLIC KLEUREN. Goud bevat een op natuurlijk brons gebaseerd pigment en zilver een pigment op aluminium basis. De pigmentdeeltjes zijn groter en de pasta dikker dan bij andere soorten pigment, omdat deze pigmenten niet gewreven kunnen worden. Door wrijven zou het pigment zodanig vermalen worden dat het zijn metallieke kenmerken verliest.